Poesie - San Vito Ciminna

Vai ai contenuti

Menu principale:

Poesie

Preghiere

Poesie su San Vito di Davide D’Alessandro

 
 
 

Santu Vitu

Tu cu li masciddi russi russi e li riccioli dorati
cu la Parola e ‘na parma stritti o pettu
e ‘na cruci ‘nto ‘na manu  chi porti cu rispettu,
sazzia  nuatri piccatura ri misericordia affamati.

Tu ca da Diu fusti mannatu a proteggiri sta terra
senti li nostri chianti acchianari ra lu fossu
e carmali tu ca si nicu nicu, ma ca  ri Firi fusti  rossu,
‘nta li famigghi porta amuri e fai chi cessi ogni guerra.

Tu ca pi lu nostru Diu e la so Parola patistivu la morti
alluntana tutti i mali da la nostra bedda Minna
tu ca rasti lu to nomi a tanti figghi ri Ciminna;
O Santu Vitu  ‘nte to manu affiramu a nostri sorti.

Tu ca ‘ncapu du cozzu ha la to bedda dimura
porta a lu Signuri li prieri di cu cu tant’amuri t’onura.


Patronu scurdatu

Era tanta la divuzioni e granni la to festa,
ma ri tanta antica gloria ‘nzoccu arresta?
Stu fossu forsi ti sta scurdannu?
Lu precettu resisti cu l’affannu.
Prima sutta la to grazia si livavanu li liti
e li patri li figghi ri rintra facia ziti.
La genti chiuia li cunti e s’accattava lu gelatu,
tutti pi tia si livavanu lu ciatu,
l’omu si mittia la giacca e la taddarita,
e la fimminna la gonna e li cuasetti ri sita.
Si manciava carni e vivia lu vinu bonu
e s’aspittava di li campani lu sonu,
pi ghiri a Missa e a Prucissioni,
tanta era la cira e assai li prumusioni.
Ma oggi ‘nta stu seculu tantu emancipatu
li Santi passaru ri moda e li misiru di latu.
E tu Santu Picciriddu ca ri Diu fusti surdatu,
oggi ri stu Statu mi pari Patronu scurdatu.


 
Torna ai contenuti | Torna al menu